سربندهای رنگارنگ
انگشتری و شونه
این می داد به اون یکی
اون یکی به این می داد
ولی هرکی می گرفت
می خندید و می گفت: یاد
هی روزا و هفته ها
از پی هم می گذشت
تا که یه روز صدایی
اینطور پیچید توی دشت
یکی نعره می کشید
«عراقی ها اومدن
ماسکهاتونو بذارین
که شیمیایی زدن»
از اون دوتا یکی شون
در صندوق و گشود
ماسک خودش بود ولی
ماسک رفیقش نبود
دستشو برد تو صندوق
ماسک گازشو برداشت
پرید روی صورت
دوست قدیمیش گذاشت
همسنگر قدیمیش
دست اونو گرفتش
هل داد یه سمت خودش
نعره کشید و گفتش:
«چرا می خای ماسکتو
رو صورتم بذاری
بذار که من بپرم
«تو دوتا دختر داری»
ولی اون اینجوری گفت
«تو رو به جون امام
حرف منو قبول کن
نگو ماسکو نمی خام»
زد زیر گریه و گفت
اسم امامو نبر
ماسک و رو صورت بذار
آبروی مارو بخر
زد زیر گوششو گفت:
«کشکی قسم نخوردم
یچه چرا حالیت نیست؟
اسم امامو بردم
اون یکی با گریه گفت
فقط برای امام
ولی بدون بعد تو
زندگی رو نمی خام
ماسکو رفیقش گرفت
گاز توی سنگر اومد
وقتی می خواست بپره
رفیقشو بغل زد
لحظه های آخرین
وقتی می رفتش از هوش
خندید و گفت برادر
«یادم تو را فراموش»
آهای آهای برادر
گوش بده با تو هستم
یادت میاد یه روزی
باهات جناق شکستم
تویی که روزمرگیت
توی خونه نشونده
تویی که بعد چند سال
هیچی یادت نمونده
عکسهای یادگاری
جورابهای مردونه
سربندهای رنگارنگ
انگشتری و شونه
هر چی رو بهت می دم
روی زمین میندازی
می گی همش دروغ بود
«یاد» نمی گی می بازی
ابوالفضل سپهر، دفتر آبی ص167 الی ص 172
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :6152
خبرگزاری جمهوری اسلامی [8]
واحد مرکزی خبر [8]
باشگاه خبرنگاران جوان [8]
پایگاه امدادونجات وصال [38]
اتحادیه انجمنهای اسلامی دانش آموزان شیراز [20]
کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز [8]
مجمع تشخیص مصلحت نظام [14]
قوه قضاییه [11]
مجلس [8]
ریاست جمهوری [88]
پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری [8]
[آرشیو(12)]
